Obyczajowy 1939

Film opowiada historię ratowania przez patriotycznych i solidarnych polskich górników ważnej dla kraju kopalni.

Melodramat opowiadający o dzieciach mieszkających w sierocińcu prowadzonym przez miejscowego lekarza, Jana Mankiewicza. Pewnego dnia Jan jest świadkiem wypadku samochodowego. Ofiarą jest znana aktorka Lena Merwińska, która doznała kontuzji nogi i na kilka dni zatrzymała się w Zasielsku. Między Leną a doktorem rodzi się uczucie. Lena przekazuje pracę naukową Jana profesorowi Tomczyńskiemu, który toruje mu drogę do wielkiej kariery. Jan przenosi się do Warszawy, gdzie ma zostać kierownikiem kliniki dziecięcej.

Frania (Stanisława Angel-Engelówna) skrywa tajemnicę, która może stanąć na przeszkodzie jej miłości do narzeczonego.

Doktor Murek (Franciszek Brodniewicz) wraz z Czarnym Kazikiem napadają na willę prezesa Czabrana.

Żyjąca tylko ze starym ojcem Krystyna prowadzi dom i pracuje jako skromna urzędniczka. Los się jednak odmienia. Dziewczyna dostaje pracę w firmie, a jeden z klientów – Jan Merlecki – zdobywa jej serce. Dość szybko sprawy się jednak komplikują. Anonimowy telefon do rodziców ukochanego, a w następstwie ich interwencja, aby nie dopuścić do małżeństwa młodych, skłaniają Krystynę do podjęcia dramatycznej decyzji.

Prof. Turwid prowadzi badania nad szczepionką zwalczającą zapalenie mózgu. Środowisko lekarskie podchodzi do tego sceptycznie. Podejrzewając swoją żonę o romans z młodszym kolegą, hr. Łańskim, pozoruje własną śmierć. Jedyną osobą, która poznała jego sekret, jest jego sługa Feliks. Przez kolejnych kilka lat przekazuje on informacje o sytuacji żony i córki. Profesor wie, że podejrzenia były całkowicie niesłuszne, a żona poświęciła się wyłącznie wychowaniu dziecka. Po wielu latach powraca do Warszawy, gdzie rozpoczyna pracę w w klinice i razem z Jerzym, przyszłym narzeczonym córki, kończy prace nad surowicą. Pojawia się szansa na powrót na łono rodziny, lecz może być już na to za późno.

Abram wraz z rodziną żyje w małej rybackiej wiosce. Po powodzi (rzeka wylewa) bieda staje się nie do zniesienia. Jedynym rozsądnym wyjściem wydaje się emigracja do Stanów Zjednoczonych. Pierwszy wyjeżdża Abram, po nim kolejni członkowie rodziny. Życie w wielkim mieście okazuje się równie ciężkie, co w rodzinnych stronach, a do tego dochodzi uczucie wyobcowania.

Irena pragnie wolności, swobody, radości życia. Dochodzi do wniosku, że wszystkiemu winne jest małżeństwo, zostawia więc męża z dzieckiem i wyjeżdża do Paryża. We Francji znajduje sobie adoratora, ale przyjeżdża też za nią milioner z Warszawy, który ją prześladuje. W tym czasie jej mąż, Zenon, próbuje popełnić samobójstwo. Czy jest nadzieja, że miłość zatriumfuje?

W majątku hrabiostwa Tynieckich rodzi się dwóch chłopców, z tym że jeden, Gogo, jest dzieckiem hrabiny Tynieckiej, a drugiego, Maćka, urodziła żona lokaja. Michalina mając dość własnej biedy i wiedząc, że nie zapewni synowi przyzwoitego poziomu życia, zamienia noworodki. Odtąd chłopcy wychowują się obok siebie, ale w skrajnie różnych warunkach, a w ich towarzystwie dorasta podopieczna hrabiny Kasia, do której obaj zaczynają żywić coraz silniejsze uczucia.